پاسخ به یک پرسش؛
گروه: مذهبی
تاریخ: 15:22 :: 1396/12/25
اگر خدا قادر است، پس چرا جهان را در شش روز آفرید؟

برخی سوال می‌کنند که اگر خداوند قادر است، چرا جهان را در 6 روز آفرید. پاسخ به این پرسش را بخوانید.

پایگاه خبری شاپورخواست؛ خداوند به دو صورت، آفرینش و قدرت نمایى دارد: اول آفرینش تدریجى؛ مانند مراحل شکل گیرى زمین و آسمان و مراحل رشد جنین و آفرینش انسان و دوم آفرینش دفعى و یک باره؛ مانند انجام معجزات و القاى روح و زنده گردانیدن موجودات که با یک فرمان انجام مى شود (کن فیکون).

البته بنا به گفته برخى بزرگان، آفرینش تدریجى خداوند نیز با یک فرمان انجام مى گیرد (کن فیکون)؛ به این معنا که خداوند، آغاز و انجام موجودات را در علم لدنى خویش مى بیند و اراده یک باره او بر آفرینش آن تعلق مى گیرد؛ اما ظهور و تحقق آن موجود، به تدریج انجام مى گیرد. بنابراین، شکى نیست که خداى متعال، مى تواند با یک «کن فیکون»، هر چه را بخواهد، خلق کند.

در اینجا بیان دو نکته لازم است:
نکته ۱: مقصود از «کن فیکون»، تنها این نیست که به طور ناگهانى آفرینش تحقق پیدا کند؛ بلکه در حقیقت، مقصود از آیه « إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ» (۱) آن است که اگر بخواهد، مى تواند هر امر ممکنى را محقق کند؛ چه یک باره و دفعى و چه به طور تدریجى؛ ولى هیچ چیز، بدون شرایط و لوازم آن، خلق نمى شود؛ بلکه خداوند، همه چیز را طبق حساب و کتاب و نظم طبیعى درست مى کند و در روایات هم به این نکته اشاره شده است؛«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ أَبَى اللَّهُ أَنْ یجْری الْأَشْیَاءَ إِلَّا بِأَسْبَابٍ فَجَعَلَ لِکُلِّ شَیْ ءٍ سَبَباً وَ جَعَلَ لِکُلِّ سَبَبٍ شَرْحاً وَ جَعَلَ لِکُلِّ شَرْحٍ عِلْما» خداوند در این عالم هستی، همه اموری را که می‌خواهد انجام بدهد، به وسیله سبب‌ها انجام می دهد و به طور مستقیم، کاری را انجام نخواهد داد.(۲) زمین و آسمان هم از این قاعده خارج نیستند. دانشمندان مى گویند: آسمان به این شکل نبوده، بلکه آسمان و ستاره ها در ابتدا، توده اى از گاز بوده اند و در طى میلیاردها سال، به شکل کنونى درآمده اند. تعبیر قرآن در آیه ۱۱ از سوره فصلت نیز «دخان» است و این خود یکى از عجایب قرآن است که در آن روزگار و قبل از دانش هاى بشرى، به حقایق علمى، اشاره کرده است.

نکته ۲: تعبیر «یوم» آیات آفرینش، به معنى یک شبانه روز (۲۴ ساعت) نیست؛ چون شبانه روز در جایى است که خورشیدى باشد و زمین در مدار آن، به دور خودش بچرخد؛ تا این حرکت زمین به دور خودش، سبب تشکیل شبانه روز شود و آن حرکت زمین به دور خورشید، مفهوم سال را تشکیل دهد؛ پس در هنگام خلقت آسمان و زمین، اصلاً روز به این معنا قابل تصور نبوده است و در نتیجه، «روز» باید، معناى دیگرى داشته باشد؛ چنان که در روایات نیز آمده است: « … وَ اعْلَمْ بِأَنَّ الدَّهْرَ یَوْمَانِ یَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ… ـــ بدان که روزگار، دو روز است؛ یک روز به نفع تو و یک روز به زیان تو.» (۳) بسیارى از بزرگان فرموده اند: «یوم» در این گونه آیات و روایات، به معنى «دوره و دوران» است؛ به این معنى که خلقت آسمان ها و زمین، دوران هاى متفاوتى را طى کرده است.

پی نوشت:
۱.قرآن کریم، یس/۸۲.
۲.الکافى، ج ۱، ص۱۸۳.
۳.شرح نهج البلاغه، ص ۱۸، ۶۰ و ۷۲